Κρέπες: Η κρυφή γοητεία του "Άζυμου Άρτου"

Απόγονος του Άζυμου Άρτου, που βρίσκουμε ακόμα και στη Βίβλο, συνδέθηκε με δοξασίες που φέρνουν γούρι και καλοτυχία αφού φτιάχνεται με φυσικά προϊόντα. Η κρέπα συνδεόταν επίσης με ειδωλολατρικές γιορτές, ενώ πέρασε στα χριστιανικά χρόνια και στη γηραιά δύση σαν προϊόν που συνοδεύει γιορτές και τελετές.

Σήμερα τη βρίσκουμε σε όλες τις παραδοσιακές κουζίνες, από τις πιο πολύπλοκες όπως είναι η γαλλική και η κινεζική έως τις πιο απλές. Οι ποικιλίες της; Κυριολεκτικά άπειρες. Μπορεί να γεμιστεί με οτιδήποτε, "ερεθίζοντας" τον ουρανίσκο μας με αλμυρές και γλυκές γεύσεις.

Η λέξη, όπως και η ίδια η κρέπα, είναι γαλλικής προελεύσεως, και απορρέει από την Λατινική "crispa" που σημαίνει "κατσαρή". Προερχόμενες από την Βρεττάνη, μία περιοχή βορειοδυτικά της Γαλλίας, θεωρούνται το εθνικό πιάτο της χώρας, αν και με την πάροδο των χρόνων γίνανε δημοφιλείς και εκτός των συνόρων. Κύρια συστατικά της είναι το αλεύρι, τα αυγά, το γάλα, το βούτυρο και λίγο αλάτι. Ένα πολύ γνωστό είδος κρέπας είναι η Mille crêpe, αποτελούμενη από πολλά λεπτά στρώματα κρέπας. Ακόμα μία κλασσική γαλλική κρέπα είναι η  crêpe Suzette με τρίμματα από φλούδα πορτοκαλιού και λικέρ (συνήθως Grand Marnier). Η βασική συνταγή για κρέπα είναι απλή και εύκολη. Έχοντας αυτήν ως αφετηρία μπορείτε να προσθέσετε οποιοδήποτε υλικό θέλετε, κάνοντάς την αλμυρή ή γλυκιά ανάλογα με τα γούστα σας. Μπορείτε επίσης να αυτοσχεδιάσετε, φτιάχνοντας την δικιά σας μοναδική κρέπα.